Sigaramın
aydınlattığı gece de yıldızsız gökyüzü altında seni düşünüyorum. Bir yanda
dalgaların sesi, bir yanda ise beynimde yankılanan sesler. Sanırım sana açılmak
hata oldu. Neden bu kadar sertti ki tepkin? Ben seni severken kırmak bu kadar
kolay olmamalıydı. İnsan kalbi kırıldığında gerçekten ses geliyormuş sayende
öğrendim bunu da. Sana adanan şiirlerin bile canını yaktın. Bir insan nasıl bu
kadar gaddar olabilirdi ki?
Dalga
sesleri; ah o muhteşem sesler onlar olmasaydı seni oracıkta öldürebilirdim,
öyle sevmiştim; kimsenin olmamalıydın. Alınmalarım, kıskançlığım bundandı hep.
Senin sevdiklerini sevmek vazifemdi. Ben sana alışırken olacak iş miydi bu.
Şimdi ben sahilde soğuk kumlarda yatarken sen rahat yatağında uzanmış
uyumuşsundur bile. Ah ne muhteşem bir olay seni uyurken izlemek. Bir kez yanımda uyuklamıştın sen
hatırlamazsın da ben unutamam. O gün demiştim bu adam ömrüm boyunca izleyeceğim
kişi olmalı diye. Ama olamadın. Kırıp gitmek kolay değil mi? Kalıp savaşmak bu
kadar zor olamaz ama, neyse sana gene de kötü söz söylemek istemem. Hukukumuz
var o kadar zaman, anı, kahkaha kadar hukukumuz var. Uzun zaman sonra yeniden yazmama neden olanda
sensin zaten. Ah bu hayatın bu halde olması da senin suçun. Ben bilmezdim sabah
güneşin doğuşunun soğuğunu; öğrendim sırf seninle olabilmek için uykusuz
kaldığım her gecemde ezber ettim. Belki bu da okunmayacaklar listende üst sıra
da yer alacak ama olsun ben sana ulaşmayan milyonlarca yazı yazmaya da razıyım.
Bilir misin insan sevdiğinde sadece hayırlarına alınırmış o kimsenin, ben bunu da
öğrendim seninle. Bana hayat dersi verdin resmen. Gözüme soktuğun onlarca
kadın, ben nasıl hak ettim bunu. Tek suçum yanında olmak mıydı sahi? Ondan mı
yaptın? Yerimi doldurabildiler mi bari! Doldururlar senin için fark etmezdi,
biri olsun yeterli bu senin sözündü.
Ah
gökyüzüm nasılda karanlık, bu gece ay bile gelememiş üzüntüsünden. Hatırlar
mısın, senle gelmeyi düşünmüştük buraya. Bu kıyıda beraber oturup konuşacaktık,
belki de sadece susacaktık ama beraber olacaktık. Bana bunları diyen adam nasıl
oldu da beni sevmedi diye düşünmek kıvılcımlara neden oluyor bedenimde. Nasıl
saftım. Bu kadar saf olmak dile kolaydı ama ben olmuştum…
Şimdi
dövünmek doğal olarak yas tutmanın bir yolu olacaktı sadece. Sigaram içmeden
bitmişti, daldığım düşüncelerden ancak elimin acısının dayanılmaz olması
sıyırdı beni. Peki ben bu acıya nasıl katlanacaktım sen bana geçecek demeden
üstelik. Bu sahil de yanımda sen olmalıydın. Her zamanki gibi bana takılsan da
olmalıydın. Ben razıydım uzaktan da sevmeye, neden konuştun ki dil. Neden
söyledin onları. Bana yaptığın büyük acımasızlıktı. Şairin anlattığı gibi
olmasıysa çok poetik olmasından başka bir şeye yaramamıştı. Şimdi ölüm bir
dalga uzağımda beni bekliyor. Son şanstın hayatımdaki. Onu da berbat ettin…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder