30 Ekim 2017 Pazartesi

Yakarışlar

               Bu gece bu kadar yağmurun tek nedeni sen olmalısın. Başka açıklaması, izahati yok bunun. Söylememeliydim biliyorum. Söyleyince gider insanlar. Söyle dedin ama sen, istedin sandım. Seni ben sandım. Özür dilerim bunun için. Kimseyi sen sanmamalısın. Zaten kim senin gibi olabilir ki ya da benim gibi. Benim gibi sevebilir mi biri daha seni? Severse haber ver olur mu? Merakta bırakma beni. Sanmam olabileceğini ama gene de söyle. Köşe başlarında seni göremeyeceğim sanırım artık.
Sadece bende kaldın, öyle bir kalmak ki istila gibi nefes aldırmıyor bana. Bu kadar acımasız olamaz bana karşı aşkın ama oluyormuş; seninle olmayınca acıtıyormuş. Sevipte sevilmeyince düğümler oluşuyormuş boğazda, açıklanamayan göz dolmaları yaşıyormuş insan. Yavaş yavaş öldüğünü hissediyormuş. Acısını hissedemez hale gelene kadar hissettiklerin bir ömür vazgeçiriyormuş. Neden vazgeçmek diye sormayın, nedeni küsmek işte. Biliyorsunuz, küstürür aşka acılar. Küsmek istemiyorum demeyin boşa. Küsersiniz istemeden de olsa, küsersiniz. Küstüğümüz de kalkanlarımız oluyormuş. Kalkanlarım, bu sefer bu kırıktan, bu kırık oktan koruyun beni.
Bu akşam aydınlanma akşamım. Bir adam sevdim, söyledim de ben, evet ben söyledim. O ise dalga geçti. Acı olan yanı buydu. Dalga geçilmek, sevenle dalga olmaz, seven şaka yapmaz. Bir filmde böyle diyordu seven; sevenle dalga geçilmez, deyip sonrada sıkmıştı başına, sahildeki o küçük meyhanede. Güzel bir yerde poetik bir intihar. Kolay olmayan ama güzel olan.
Peki ben nerede ve nasıl ölmeliyim? İntihar mı, sanmıyorum. Zor bir yol benim için. Ben sadece kurtulmak istiyorum acılarımdan. Temelli bir kurtuluş olsun bu.
Ben artık sonum olsun istiyorum. Bu dünya da çok gün geçirdim. Benim için yeterli bu kadarı neden daha fazlası olsun ki? Yazarken toparlayamadığım zihnim neden yazmıyorken çığlıklar atarak konuşuyor benimle.
Tanrım yorgunum, çok  yorgunum yüzyıllar boyunca koşmuş kadar çok yorgunum. Bana bir çıkış yolu lazım acil tarafından, lütfen gönder artık çıkışım için biletimi. Lütfen tanrım yalvarırım, çıkmak istiyorum bu çok sesli ve acılı oyundan.

Bu acılar, anılar, anlar ve bu aşk artık sonum olsun. Şimdi kalemi bırakma vakti…

Hiç yorum yok: